Smaken verschillen
Ik krijg een vraag van de plaatselijke kerk. Of ik een ontwerp wil maken voor een kaart die gebruikt gaat worden bij jubilea en ziekte. Een kaart van medeleven verstuurd door de kerk.
Mijn ontwerp valt nogal abstract uit en er rijst enige twijfel of mijn schildering wel aan zal slaan bij oudere mensen. Nu behoor ik zelf inmiddels ook niet meer tot de youngsters, en ik vraag me af wie dat dan zijn. De ouderen. Ik neem de proef op de som en stuur een aantal tachtigers uit mijn emailbestand het ontwerp dat ik gemaakt heb. Met daarbij de vraag of ze eerlijk willen reageren. Allen, niet één uitgezonderd, vinden mijn plaat mooi en aansprekend. Echter, vragen deze tachtigers zich af, vinden oudere mensen dit wel mooi. En begrijpen en waarderen ze dit wel? Nu breekt mijn klomp. Als deze mensen geen oudere mensen zijn, wie zijn dat dat wel? De grens lijkt duidelijk opgeschoven. Het doet me denken aan mijn buurman uit mijn vorige woonplaats. Recentelijk sprak ik hem nog en hij vertelde dat hij nog iedere morgen vrijwilligerswerk doet bij de oudjes in het verzorgingstehuis. Zelf is de man ook de tachtig al ruim gepasseerd.
Het goede van dit alles is dat oudere mensen jonger van geest zijn en steeds beter in staat zijn om hun blikveld te verruimen en iets te waarderen dat niet zo gemakkelijk te begrijpen en te vangen is.
Ik beslis een wat figuratiever en toegankelijker ontwerp te gaan maken. Klantvriendelijkheid noem ik het maar.
Een andere kerk drukt met plezier mijn abstract ontwerp op de verjaardagskaart.
Smaken verschillen.
